Wat vliegen de weken voorbij. Ik moet zeggen, tot begin deze maand hield ik het allemaal prima vol en had ik niet zo veel last van het thuis werken. Maar nu begint me dat toch op de zenuwen te werken. Er zijn altijd geluiden om je heen, want iedereen zit thuis en daardoor is het nooit echt stil. Ook heb ik de afgelopen tijd allemaal meetings gemist die ik wel had willen volgen, die ik heb gemist puur omdat ik niet door had hoe laat het was, of soms zelfs niet wist welke dag het was. Dit vind ik jammer, maar ik weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken. Ik zet alles wel in mijn agenda en ik krijg er wel een melding van op mijn telefoon, maar omdat ik zo veel op mijn telefoon zit tegenwoordig heb ik met mezelf afgesproken dat ik de mobiel verder weg leg, zodat ik er niet door afgeleid raak. Hierdoor mis ik dan wel weer die oh zo handige reminders dat er een online meeting is.
Alles werkt elkaar wat tegen onderhand en hoewel ik natuurlijk nog steeds mijn best probeer te doen, is het soms lastig om jezelf te motiveren. Het meest vervelende daaraan vind ik nog dat ik weet dat ik aan de bel kan trekken om dat aan te geven, maar het niet doe. Waarom weet ik ook niet precies.
Voor nu ga ik weer wat strakker werken met schema's, zodat ik tenminste mijn routine blijf behouden. Dat is volgens mij het allerbelangrijkste momenteel, omdat je anders helemaal geen besef van tijd meer hebt. Wie nog tips heeft, ik hoor ze graag.